Giulia De Lucia

Lokalny polityk

Wygląd

Julka. Jest jedną z tych kobiet, za którymi oglądają się wszyscy mężczyźni na ulicy. Ma w sobie "to" coś. Porusza się jakby tańczyła, unosiła się nad ziemią, każdy krok jest pewny. Zawsze chodzi wyprostowana, uwielbia kiedy inni ją podziwiają. Nie należy do najwyższych, jakieś sto sześćdziesiąt centymetrów wzrostu, ma filigranową budowę ciała. Posiada przy tym kobiece kształty, zaokrąglone piersi, okrągłą, jędrną pupę no i wcięcie w talii. Włosy sięgają jej do pasa, zazwyczaj je kręci, bywa jednak,że są przez nią upinane w najdziwniejsze fryzury. Ich barwa - mahoń, pod słońce świecą się na czerwono. Twarz jej jest okrągła, cera jasna, oczy błękitne, często pojawia się w nich błysk, lekkie szaleństwo. Usta zazwyczaj maluje czerwoną szminką. Na jej twarzy najczęściej można dostrzec uśmieszek, tak wygląda, jakby ciągle z kogoś kpiła. Ubiera się w sukienki, tak jest bardzo kobieca, uwielbia buty na obcasie. Jej głos jest niski, nieco zachrypnięty. Częstym elementem, który trzyma w ręce jest długi papieros. Niektórzy nie potrafią sobie Giulii bez niego wyobrazić.

Charakter

Od czego warto zacząć? Giul nie należy do specjalnie sympatycznych osób. Ba, niektórzy mówią, że jest wredna, ona jest po prostu szczera. Zawsze mówi to, co myśli. Bywa, że specjalnie zaczepia inne osoby i wdaje się w kłótnie. W ten sposób pokazuje, że kogoś lubi. Kto jej nie zna, niestety o tym nie wie i może to mylnie odczytać. Ona w ten sposób pokazuje swoją sympatię. Mimo wszystko ludzie chyba właśnie za to, darzą ją ogromnym szacunkiem- nigdy nie owija w bawełnę. Jest odważna, praktycznie niczego się nie boi, a przynajmniej nigdy nie pokazuje swych słabości. Bywa w gorącej wodzie kąpana - najpierw robi, później myśli. Zawsze broni swego zdania, trudno jest zmienić jej poglądy. Jednak dlaczego by nie próbować? Słucha tego, co mają do powiedzenia inni i toleruje ich zdanie, nie oznacza to, że akceptuje. Często bezczelna, arogancka, jednak potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji i gdy musi świetnie gra zupełnie inną osobę niż jest. Ceni sobie wolność, nie lubi kiedy ktoś ją ogranicza, bądź każe jej coś robić, często robi inaczej tylko dlatego, żeby postąpić na przekór. Jest pewna siebie, niby lubi towarzystwo, czasem jednak ma ochotę być sama, wtedy lepiej do niej nie podchodzić, bez powodu potrafi wybuchnąć, a ciężko ją uspokoić. Jest dumna, nie chowa głowy w piach. Bierze odpowiedzialność za wszystko co mówi i robi. Jeśli uważa kogoś za swojego przyjaciela, gotowa jest zrobić dla tej osoby wszystko, kiedy zaś ktoś jest jej wrogiem.. cóż, ja sama nie chciałabym być jej wrogiem.

Historia

Salvatore poznał młodziutką Mirandę kiedy ta miała lat dwadzieścia. Stało się to jeszcze we Włoszech, opowiedział jej o swoich planach na przyszłość, o tym, że chce wyemigrować do Stanów. Dziewczyna była zachwycona jego podejściem do świata, pragnęła odkąd pamiętała czegoś więcej niż Sycylii. Odbył się ślub, wielkie, huczne weselicho. Wielu mężczyzn wtedy płakało, bo jedna z najpiękniejszych kobiet na wyspie została mężatką. Do tego miała zamiar wyemigrować! Nie wiedzieli jakim sposobem Salvatore owinął ją sobie wokół palca. Ona po prostu wpadła, zakochała się w nim po uszy, do tego była to dobra partia- prawnik. Kilka miesięcy po ślubie wyemigrowali. Trafili do Lost Island.
Zamieszkali we włoskiej dzielnicy. W okolicach domu rodziny de Lucia. Salvatore dosyć szybko znalazł pracę jako prawnik, w jednej z lepszych kancelarii, cóż, był bowiem świetny w swoim zawodzie. Miranda więc opiekowała się domem. Niecały rok po przeprowadzce urodziła pierwsze dziecko - chłopca, któremu dała na imię Louis, pierworodny. Był oczkiem w głowie rodziców, aż do momentu, w którym na świat przyszła jego siostra. Stało się to, w tysiąc dziewięćset ósmym roku. Tak, wtedy urodziła się mała Julka, ulubienica wszystkich. Louis był zawsze grzeczny, cichy, poukładany, młodsza siostra okazała się być jego przeciwieństwem- było z niej żywe złoto. Od zawsze wchodziła tam, gdzie nie powinna, łaziła po drzewach, spadała z nich, mimo wszystko była oczkiem w głowie całej rodziny.
Kiedy poszła do szkoły, okazało się, że jest bardzo bystra. Inteligencja po tacie, zresztą brat również. Radziła sobie bez większych problemów ze wszystkim, tym bardziej, że poza szkołą w ogóle się nie uczyła. Zazdrościła bratu, że jest starszy, strasznie jej się bowiem nudziło. Louis poznał w szkole Patricka de Lucia. Zaprzyjaźnili się, spędzali ze sobą coraz więcej czasu. Julka kojarzyła więc Patryczka, ale jak to mała dziewczynka - nie lubiła chłopców, ba, uwielbiała uprzykrzać im życie.
No i Giulia dorosła, postanowiła iść na studia prawnicze tak jak jej brat i ojciec. Matka była średnio zadowolona takim obrotem sytuacji, uważała, że kobieta powinna opiekować się domem, Julka jednak miała to głęboko w poważaniu. Od zawsze robiła to, co chciała, niestety rodzice zdawali sobie sprawę, że pośrednio było to przez nich, za późno na zmiany. Kiedy była nieco po dwudziestce jej brat zabrał ją ze sobą na przyjęcie, na którym był również i Patrick, dziewczę go nie poznało, nie był tym osobnikiem, którego pamiętała. Cóż, wyrósł na całkiem przystojnego mężczyznę, jak się okazało, że też ona aż tak mu kiedyś dokuczała. Spędzili ze sobą cały wieczór, cóż, no i zaczęli spędzać coraz więcej czasu. Ona w międzyczasie pięła się w swojej karierze. Patrick jej się oświadczył, przyjęła oświadczyny. Jednak wcześniej udało jej się wygrać wybory na radnego. Tak, okazało się, że miała spore poparcie wśród mieszkańców, bowiem pokazała im jaka jest naprawdę. Pomimo nieco zaczepnego charakteru, nie da jej się nie lubić. Jest bowiem niczym mały chochlik.
Jakieś trzy lata temu Julka stała się częścią rodziny De Lucia. Odbyło się ogromne wesele. Dziewczyna była zadowolona, że staje się członkinią tej familii. Słyszała coś niecoś o ich dziwnych interesach, ale jej to nie obchodziło, kochała Patryczka i to było najważniejsze. Niestety jakiś czas po ślubie zmarł ojciec jej męża i ten przejął jego funkcję. Cóż nie miesza się specjalnie w sprawy mafii, ale jako całkiem szanowany polityk czasem się przydaje.