Mówią, że nie szata zdobi człowieka lecz jego czyny i postawa wobec świata. W rzeczywistości wygląd jest niezbędną wizytówką. Kartą przetargową między perswazją i manipulacją. Z pracowitych mrówek wyłania się mocne i słabsze ogniwo, każdy z nich wykorzysta swoje szanse życiowe jak tylko potrafi. Persefona została obdarzona niezwykłą urodą. Płowe włosy delikatnie okalają jej twarz. Mocno zarysowane rysy, uwydatnione kości policzkowe i cienie pod oczami dodają kobiecie niesamowitego uroku. Dzięki niemu kolor skóry wydaje się jeszcze jaśniejszy niż w rzeczywistości. Upiorna pani jest blada jak śmierć. Szkarłat w kąciku ust, który błysnął wam chwilę temu przed oczami może być tylko pomyłką, ale nie pozwala odwrócić od niej wzroku. Hipnotyzuje, paraliżuje w strachu i zauroczeniu. Tak samo tajemniczy jak krzywy uśmiech z jakim nieraz żegna ofiary swojej niewinnej zabawy. Czerwona koszula z lekkiego materiału została wykończona granatowymi mankietami i guzikami. Tego samego koloru kołnierz wieńczy kokardka zasłaniająca najlepsze części mlecznobiałej, delikatnej skóry. Ciemne kosmyki włosów opadają na daleko poza linię ramion. Persefona lubi ubierać się odważnie. Jest niebezpieczną kobietą. Wyprostowana, trzyma głowę wysoko jak arystokratyczna egoistka. Wygląd dwudziestoparolatki. Kocha rośliny, szczególnie kwiaty. Ma do tego, przysłowiową rękę. Ma lekko wyniosły charakter. Zawsze wierna, lubiana, szanowana żona biznesmena. Uważa, iż kobiece wartości są ponad wszystko. 

Choć jej twarz często przybiera surowy i poważny wyraz twarzy, rysy ma łagodne. Jej oczy, szerokie, wypatrują czegoś, co mogłoby by ją zainteresować choć w najmniejszym stopniu przyciągają płeć przeciwną niczym magnes. Ma delikatną cerę, bardzo długie, bo sięgające do końca pleców kasztanowe włosy. Nosi granatowy płaszcz, ciemną kurtkę z futrzanym kołnierzykiem, obcisłe spodnie w tym samym kolorze i lekkie, ale ciepłe buty do kolan. Sarafina może się pochwalić nienaganną figurą. Jest wysportowana, lecz co najważniejsze Bóg dał jej coś co ubogaca kobietę zewnętrznie. Głowę zawsze trzyma wysoko, nie garbi się, porusza się zdecydowanie, ale nie dumnie. Jest szorstką kokietką, noszącą się dumnie. Jest bardzo ciekawa świata, nigdy nie odwraca pierwsza wzroku. Ważnym elementem w jej życiu było spotkanie na swojej drodze Simone Fontane oraz jego konkurenta Stephano. Sarafina będąc w centrum uwagi, posunęła się do rozwiązania iż obaj panowie by walczyć o jej względy urządzili sobie krwawy rękoczyn. Kiedy kamienne serce kobiety trochę zmiękło, a mózg otrzeźwiał ta postanowiła zapomnieć o Stephano na rzecz bycia z Simone. Po trzech latach związek się rozpadł, bowiem Simone wyjechał bez słowa. Ta zrozpaczona została nakłoniona do związku z Stephano, lecz po roku wspólnej życiowej wędrówki uciekła do Lost Island.

Kocham zadziwiać ludzi! Znając się na modzie i wiedząc co jest trendy staje się ikoną piękności. Staram się być tą jedyną, niepowtarzalną. Nie znam wielu kobiet, które choć próbowałyby grać na skrzypcach. Ja spróbowałam i do dziś jest to jedna z rzeczy które uwielbiam robić. Nie wiem czy mam do tego talent. Moim zdaniem wszystko można wyćwiczyć, by dojść do perfekcji. Wystarczy tylko wiara w siebie i ambicja. Uważam się za kobietę zupełnie spełnioną. Znam się na muzyce, modzie, jestem wykształcona, mam szanowanych rodziców i niczego mi nie brakuje, oprócz wyczekiwanej drugiej połówki. Uwielbiam osoby dowcipne które opowiadają przeróżne, głupiutkie historyjki. Uśmiech nie schodzi mi z twarzy. Jestem bardzo ciekawska. Lubię próbować nowych rzeczy, np. podróże, wycieczki, nieznane zabawy i ludzie.  Tym, których lubię zawsze pomaga a tym, z którymi mam na pieńku, uwielbiam ich drażnić. Jestem rozsądna, może trochę naiwna. Kocham wpatrywać się w drogocenne przedmioty. W przyszłości chciałabym być nietykalną damą. Spójrz na mnie! Jestem bardzo ciekawą personą! Posiadam duże, szare i bardzo specyficzne oczy, zazwyczaj spoglądając na cały, jakże piękny świat z dziwnym smutkiem. Ciemnobrązowe włosy lekko się falują i są zawsze dobrze ułożone. Mam lekką, bardzo jasną cerę. Jestem niepodatna na słońce. Wiele znajomych mówi mi, że mam zgrabne ciało przypominające klepsydrę. Moim małym marzeniem jest, by mój mąż mówił mi: moja duszko. Oto ja!

Przyjechałam do Lost Island z Japonii. Przejazd ten nie był jednak najzwyklejszą podróżą, lecz katorgą. W mojej japońskiej dzielnicy Anglicy polowali na Geisze. Ja byłam jedną z tych, która pod przymusem wylądowała w ciasnym samochodzie by następnie zostać wylicytowaną na giełdzie. Jest ze mnie jednak wojownicza Gejsza, bowiem kiedy zostałam wylicytowana mój kupca od razu w pierwszą noc próbował mnie wykorzystać. Nie dałam mu się jednak, zabijając go i uciekając. Jestem piękną artystką. Umiem malować, znam się na japońskiej modzie, gram na wielu instrumentach, śpiewam i tańczę. Zajmuje się także ikebaną oraz kaligrafią. Jestem ekspertem od ceremonii herbacianej (cha – no – yu).  Dziś jednak, już nie jestem Geiszą, obrysowaną czernią i różem z białą twarzą. Moje życie diametralnie się zmieniło. Umiem bardzo dobrze porozumieć się po angielsku. Jestem otwarta, szczera, lojalna i przyjacielska. Oprócz poszukiwaniu pracy, poszukuję także swojej duszy i przyjaciół.  Trafiłam na trop!

 
Kiedy przyjechałam do Lost Island, nikogo tutaj nie znałam. Po miesiącu ciągłych nudów odnalazłam swoje motto życiowe - W życiu trzeba grać, trzeba zachowywać pozory. Kiedy stajesz się idealny pod sytuację, winszujesz ludziom którzy to uwielbiają stajesz się dla nich człowiekiem pasującym do otoczenia. Wtem ludzie dają Ci wszystko czego chcesz – siebie. Umiem stwarzać pozory do perfekcji. Potrafię się dostosować do otoczenia, odpowiednio uśmiechnąć, przytaknąć czy zaśmiać się kiedy trzeba. Kiedy jestem idealna mogę bardzo łatwo manipulować ludźmi, a szczególnie płcią brzydszą. Ze wszystkich moich zdolności, a jest ich wiele, hipnoza mnie najbardziej zaintrygowała. Jestem młoda i cholernie ambitna. Muszę awansować w hierarchii społeczeństwa jak najwyżej. Z pewnością drogę do upragnionego sukcesu otworzy mi któraś z Rodzin podziemia. Rodzice zawsze mówili mi, że muszę patrzeć w przyszłość i brnąc do celu, nie krzywdząc innych, lecz nie znam innego sposobu jak „po trupach do celu”. Jestem kobietą samowystarczalną, lecz kiedy trafi się jakiś gentelman z przyjemnością wykorzystam go dla chwil rozkoszy. Zorganizowana, obrotna, nie tak głupia jak „kobiety społeczeństwa”. Musze dostać się do podziemia!

Życie to ciągły hazard. Coś wygrywasz, a jeszcze więcej przegrywasz. Ja gram nieustannie, w przenośni i dosłownie. Wkrótce zostanę w tym mistrzem. Zawsze mam przy sobie karty, gdyby ktoś chciał spróbować ze mną szczęścia w grze. Ale nie ma nic za darmo Dlatego wyjmujcie wszystko co macie w kieszeniach i połóżcie na stół. To co uda ci się wygrać, będzie ci przypominało o twoim zwycięstwie, a przecież ono jest najważniejsze. Ale spokojnie, przecież nic się nie stanie, jak powinie ci się czasem noga. Ja rzadko się przejmuję czymkolwiek, jestem wyluzowany i przyjacielski. Otaczam się masą kobiet chcących wskoczyć do łóżka, i nie są skomplikowane jak te wszystkie damy. Jestem spokojny, lecz po paru kieliszkach rozwalić chce miasto. Lubię pożartować, powygłupiać się, podręczyć kilku młodych napaleńców i rozpalić kilka kobiet w łóżku. Kiedy jednak jestem nabuzowany procentami wychodzę na miasto i wszystko niszczę, szukam bójek, a moją domeną jest przemoc. Ubieram się elegancko, jak to dla klubowiczów drogich kasyn i barów przystało. Przyjaźnie się z jedną rodziną, lecz nie zaprzeczyłem nigdy, że jeśli byłbym w dołku z pewnością sprzedałbym konkurencji kilka cennych informacji.