Renato Antinori

Renato Antinori

Reginelli

Soldato

Wygląd

Renato jest szczupłym, dosyć wysokim dwudziestoczteroletnim młodzieńcem. Mierzy trochę ponad sto osiemdziesiąt centymetrów, ale waży koło sześćdziesięciu kilogramów, co skutecznie przeszkadza mu w wyrobieniu, jakże przydatnych przecież, mięśni. Nie prezentuje się zbyt męsko - na jego gładkiej twarzy nie widać śladu zarostu. Ma ciemne, krótko przystrzyżone włosy. Jego jasnoniebieskie oczy w połączeniu z bladą skórą sprawiają, że młodzieniec wygląda niezwykle zimno. Renato stara się dbać o swój wygląd, w końcu "jesteś taki jakim cię ludzie widzą". To typowy elegancik - uwielbia nosić różnorakie garnitury, potrafi godzinami dobierać krawat do koszuli czy buty do fryzury. Jednak najczęściej zakłada czarną marynarkę, bordową koszulę i czarny krawat w białe kropki. Na nogi zakłada idealnie wypolerowane lakierki - Renato nie pozwala, by choć trochę się zabrudziły. Jego melodyjny głos wzbudza ufność u nowo poznanych osób. Młodzieniec porusza się z wielką gracją, co zdradza, że czuje się bardzo pewnie.

Charakter

Renato kieruje się w życiu prostą zasadą - szacunek za szacunek. Każdy otrzymuje od niego tylko tyle, na ile zasłużył. Jednak jeżeli ktoś śmie splunąć mu w twarz, Renato odwdzięczy się splunięciem na zwłoki delikwenta. Mimo niewielkiej siły charakteryzuje się wielkim sprytem i to ceni w sobie najbardziej. Skoro nie może zabić gościa jednym ciosem z pięści - wpakuje mu nóż w plecy przy najbliższej okazji. Młodzieniec nabył zdolność dostosowywania się do otoczenia. Aby przetrwać w Lost Island, nabywa tylko te cechy, które ułatwiają mu przeżycie. Nie stara się zgrywać twardziela, bo po prostu nim nie jest. Posiada za to bystrość umysłu i inteligencję, co daje mu przewagę nad bezmózgimi brutalami. Renato nie mógłby nazwać siebie dobrym człowiekiem, ale kto w Lost Island tak naprawdę by mógł? Jednak pozostały mu jakieś szczątki kręgosłupa moralnego. Nie bawią go gwałty, rozboje czy bijatyki. Bardziej interesuje się szmuglem wódki, hazardem czy planowaniem zamachów. Ranga Soldato nie pozwala mu rozwinąć do końca skrzydeł. Jednak dzięki determinacji i wielkiej ambicji, planuje w przyszłości stać się kimś w rodzinie Reginelli. Młodzieniec dba głównie o swój własny tyłek, ale nie zapomina o współpracownikach w potrzebie i odwdzięczy się przysługą rodzinie licząc, że w przyszłości na tym skorzysta. Renato jest także bardzo szarmancki. To dżentelmen, ale nie jest kobieciarzem. Co w mafijnym świecie może wydawać się śmieszne - młodzieniec nadal czeka na "tę jedyną".

Historia

Lukrecja i Mario Antinori znali się od dzieciństwa. Byli parą od szesnastego roku życia i ich rodziców nie zdziwiło to, że już w wieku dwudziestu lat pobrali się. Pochodzili z Mediolanu, z średniozamożnych rodzin i nigdy nie musieli narzekać na problemy finansowe. Kiedy parze urodził się syn, szaleli ze szczęścia. Wszystko układało się znakomicie. Niestety, śmierć matki rok po urodzeniu Renato zniszczyła sielankę. Ojciec, pozbawiony swej ukochanej żony, wyjechał do Lost Island licząc, że tam uda się mu znaleźć pracę. Jako zwykły sprzedawca rybny, ciułał pieniądze, aby zapewnić swemu jedynemu synowi byt. Wysłał go do zwykłej, taniej szkoły, co i tak bardzo obciążyło jego finanse. Popadł w alkoholizm. Zamiłowanie do trunków w połączeniu z pracą jako sprzedawca sprawiły, że Mario wylądował na ulicy. Renato miał gdzie spać - uczęszczał do szkoły z internatem. Obiecał sobie, że wyciągnie ojca z kłopotów i zacznie utrzymywać rodzinę. Dzięki swemu sprytowi, szybko znalazł sobie zajęcie - stał się kieszonkowcem. Jako że był niezwykle zwinny, stało się to dla niego łatwym i szybkim zarobkiem. W wieku dwudziestu trzech lat mógł wreszcie opłacić bezdomnemu ojcu małe mieszkanie. Jednak długi Maria nie pozwoliły mu na dłuższe życie. Wynajęte zbiry pobiły na śmierć ojca. Renato poprzysiągł zemstę. Kiedy dopiero po roku odnalazł tych łotrów, przeciął przewody hamulcowe w ich aucie. Przestępcy rozbili się na najbardziej znanym rondzie w Lost Island, ginąc na miejscu. W prasie uznano to za kolejny nieszczęśliwy wypadek, a Renato nie odczuwał wyrzutów sumienia. Od tej chwili wiedział, do czego się nadaje. Zdecydował się dołączyć do jednej z trzech rodzin w Lost Island. Szczęśliwy przypadek sprawił, że już dzień po wypadku zbirów, Renato miał szansę wstąpić do mafii. Otóż zbiry pracowały dla rodziny Franchetti. Kiedy wieczorem usatysfakcjonowany z wypełnionej zemsty młodzieniec wracał do małego motelu, zaczepił go pewien mężczyzna. Ubrany był w ciemny płaszcz, kapelusz i palił cygaro.
- Nieźle urządziłeś tych zbirów od Franchettich - powiedział cicho do Renato - Jestem Fabio i chętnie widziałbym cię w swoich szeregach.
- Nie wiem o czym mówisz - odpowiedział zaniepokojony Renato - O jakich szeregach mówisz?
- Szukam ludzi, którzy chętnie pracowaliby dla mnie. Jestem capo w rodzinie Reginelli. Wyglądasz mi na przebiegłego gościa. Nie chciałbyś wstąpić do naszej rodziny? Don zlecił mi znalezienia kilku ludzi do pomocy.
Renato nie mógł uwierzyć w swoje szczęście. Właśnie do czegoś takiego się nadawał - chciał wstąpić do mafii.
- Zgoda - podał Fabio rękę i od tej chwili jego życie się zmieniło.