Amanda Bowen

Amanda Bowen

Sędzia

Wygląd

Co można powiedzieć o pannie Bowen? Oczywiście pierwszym co rzuca się w oczy jest wzrost. Nie jest to osoba niska, ale nie da się jej też zaklasyfikować do kobiet średnich, utknęła gdzieś pomiędzy. Pomimo, iż nigdy nie stosowała żadnych diet, udaje jej się utrzymać wzorową figurę, na którą wielu panów zwraca uwagę. Odziedziczyła ją po matce, która w latach swej świetności miała adoratorów na pęczki. Na pierwszy rzut oka przypomina nieco porcelanową lalkę, a wrażenie tego wcale nie usuwa niezwykle jasny kolor skóry. Gdy za długo przebywa na słońcu na jej twarzy pojawiają się setki piegów, których z całego serca nienawidzi. Ma bardzo delikatne rysy twarzy, które sprawiają, że wygląda na młodszą niż w rzeczywistości. Chyba jedynym elementem urody, który odziedziczyła po ojcu, są piękne niebieskie oczy. Podobnie jak u niego, wydają się one być często chłodne, wręcz obojętne, ale to zwykle tylko pozory. Na jej kształtnych ustach często gości uśmiech. Najczęściej maluje je czerwoną szminką, acz zdarzają się dni, kiedy można dostrzec ich naturalny jasnoróżowy kolor. Szczerze powiedziawszy Amanda uwielbia swoje włosy. Mają one kolor pszenicy i sięgają jej do ramion. Im większa wilgotność powietrza, tym bardziej się one skręcają. Jej urodę spokojnie można określić jako wyjątkowo delikatną, wzbudzającą w niektórych ludziach chęć niesienia pomocy tej, wydawałoby się, bezbronnej duszyczce. W tym niepozornym ciele tkwi jednak wielki duch. Amanda ubiera się elegancko, najczęściej można ją spotkać w typowym stroju bizneswomen - ołówkowa spódnica, biała bluzka i czarna marynarka. Uwielbia nosić wszelkiego rodzaju biżuterię, choć stara się ograniczać do kolczyków i ewentualnie jakiejś bransoletki. Pomimo, iż zdążyła już przywyknąć do butów na wysokim obcasie, cały czas nienawidzi ich i gdy tylko ma sposobność, zmienia je na coś wygodniejszego. Na prawym ramieniu ma podłużną bliznę, jedyną rzecz szpecącą jej ciało. Jest to pamiątka po wypadku samochodowym w którym zginęła jej matka, a ona sama została poważnie ranna.

Charakter

Jest to idealny przykład tego, jak otoczenie kształtuje charakter danej osoby. W dzieciństwie bardzo nieśmiała, teraz nie boi się wypowiedzieć swojej opinii na głos i bronić jej. Czasami dostaje jej się za to po uszach, ale nie zamierza tego zaprzestać. Wyjątkowo uparta, jeśli wymyśli sobie jakiś cel, można mieć pewność, że nie odpuści, dopóki go nie osiągnie. Z reguły nie ufa ludziom, choć raczej nie daje tego po sobie poznać. Bardzo trudno zdobyć jej przyjaźni, a najmniejsze przewinienie powoduje jej bezpowrotną utratę. Wynika to w dużej części z faktu, że boi się cierpieć z powodu zdrady przyjaciela. W rozmowach jest niezwykle uprzejma, wzorowo nauczono ją etykiety. Jako jedynaczka była rozpieszczana, więc zdarza jej się bywać egoistką. Stara się zwalczyć tę cechę, ale idzie jej to ciężko. Potrafi słuchać innych i wyciąga zwykle właściwe wnioski. Idealnie odczytuje język ciała rozmówcy, co pozwala jej lepiej go poznać i odszyfrować jego zamiary. Jest raczej oszczędna w uczuciach, a wylewne ich okazywanie wprawia ją w zakłopotanie. Bardzo trudno wyprowadzić ją z równowagi, dzięki czemu łatwo jest jej wytrzymywać wszelkie spory. Nie znosi, gdy ktoś ocenia ją po wyglądzie i traktuje jak głupią kwokę domową. Ma wielkie ambicje, stara się nie iść po trupach do celu, ale bywa to dość trudne. Pomimo, iż wydaje się być oschła i obojętna ma w sobie wielkie pokłady empatii i jest bardzo wrażliwa, choć stara się to ukryć. Gdy była mniejsza często na obelgi odpowiadała tylko obojętnym wzrokiem, a nocami płakała do poduszki. Dopiero w wieku osiemnastu lat udało jej się zmienić ten nawyk i od tamtej pory nie uroniła ani jednej łzy. Jest bardzo ostrożna w stosunku do mężczyzn i jej relację z nimi ograniczają się do przyjacielskich. Nienawidzi bezczynności, uważa, że każda chwila jest na wagę złota, więc potępia lenistwo. W szkole była wyjątkowo pilną uczennicą, umie kilka języków i często czyta literaturę naukową. Każdy spostrzegawczy rozmówca szybko zorientuje się, że ma do czynienia z osobą nad wyraz inteligentną. Należy do osób pogodnych, cieszących się życiem i uwielbiających śmiech.

Historia

Wszystko zaczęło się od spotkania dwójki ludzi. On - pochodzący z dobrego domu, kontynuujący rodzinną tradycję sędzia. Ona - bogata aktorka, zawdzięczająca wszystko własnej, ciężkiej pracy. Początkowo wydawało się, że nic z tego nie będzie, gdyż ona miała już wielu adoratorów, z jednym była już niemal zaręczona. Los jednak spłatał im figla, niedoszły mąż kobiety zginął i już miesiąc później powiedzieli sobie tak. Miłość jak z bajki, choć szeptano, iż ona leci tylko na jego kasę, bo urodą nie grzeszył. Mimo wszystko jakoś im się układało i już po roku mieli śliczną, małą córeczkę - Amandę. Matka przerwała karierę, bo mąż spokojnie mógł utrzymywać rodzinę i zajęła się wychowywaniem. Dziecko rozpieszczano do granic możliwości, bo skoro istniała taka możliwość, to czemu z niej nie skorzystać. Matka bardzo chciała, aby dziewczyna osiągnęła coś wspaniałego, nie życzyła jej absolutnie zostania gospodynią domową, dlatego od małego poświęcała dużo czasu na jej edukację. Mijały lata, a Amanda wyrastała na wesołą osóbkę i teoretycznie nic nie powinno zakłócić ich spokoju. Niestety, każda praca ma swoje wady, a już szczególnie, gdy decydujesz o losach osób, mających przyjaciół na wolności.
Pewnego słonecznego dnia, gdy Amanda wracała wraz z matką od babci wydarzył się wypadek. Później uznano, że ktoś przeciął przewody hamulcowe. Samochód wypadł z drogi, zginął szofer i matka dziewczyny, a ona sama trafiła do szpitala. W ten oto sposób zakończyło się bajkowe życie panny Bowen. Pomimo, iż fizycznie udało jej się zupełnie wyzdrowieć, w jej psychice pozostały głębokie rany. Stała się ostrożniejsza, nieufna, przestała tak otwarcie okazywać emocje. Niestety, nie znalazła w ojcu zbyt dużego wsparcia, gdyż starał się on unikać Amandy, która z każdym dniem była coraz bardziej podobna do swej matki. Dziewczyna zaczęła skupiać się tylko na nauce, z nadzieją na osiągnięcie sukcesu o jakim marzyła dla niej jej rodzicielka. Bardzo dużo podróżowała, między innymi do Europy, dzięki czemu płynnie mówi w kilku językach. Wbrew namowom ojca poszła na prawo i została sędzią. Gdy odszedł on na emeryturę wykorzystała swoją szansę i zajęła jego miejsce. Wiele osób uznawało ją, za delikatną kobietę, która szybko wykruszy się i zrezygnuje. Amanda pokazała im, że potrafi być tak samo silna, jak jej ojciec. Emerytowany sędzia absolutnie nie zamierzał spędzać emerytury siedząc na werandzie i paląc fajkę, więc zaczął inwestować niewielkie sumy w kilka firm. Okazało się, że ma smykałkę do interesów i całkiem nieźle powiększył rodzinny majątek. Jakiś czas temu przeprowadził się na kontynent, przez co kontakt między nim, a córką bardzo osłabł.