Szpital

Szpital położony jest z dala od zgiełku miasta, to jedyne miejsce zapewniające chorym opiekę lekarską. Duży, biały, sześciopiętrowy budynek, otoczony z niemalże każdej strony blokami mieszkalnymi. Z jego zachodniej strony znajduje się duży parking dla pacjentów, a ze wschodniej – nieco mniejszy, dla personelu. Sam szpital można podzielić na dwie części – jedną, starą, mająca ponad trzydzieści lat, dawno nie remontowana, drugą zaś nową, ukończoną w zeszłym roku. Główne wejście jest bardzo okazałe. Prowadzi do niego piękna alejka. Świeżo położony chodnik, otoczony zarówno z prawej jak i lewej strony przeróżnymi drzewami nadaje bardzo sympatyczny klimat. Jednak kiedy wejdzie się do środka budynku... Szpital przybiera szarawych, zniszczonych kolorów. Idąc korytarzem w oczy wbijają nam się dwuosobowe sale, w której znajdują się dwa łóżka, szafki i umywalka. Obok znajduje się łazienka, wyłożona kafelkami koloru niebieskiego, nieco jaśniejszego od tego, którego użyto do pomalowania sali. Idąc wyczuwa się zagrażającą życiu aurę, z pewnością prowadzi ona do sali operacyjnej, na środku której stoi stół operacyjny, koszmar większości mieszkańców Lost Island. Obok stoi stolik z narzędziami chirurgicznymi oraz strzykawkami. Pomieszczenie pomalowano na ciemną zieleń. W kącie znajduje się miejsce do odkażania przyrządów. Miasto postarało się o najlepsze wyposażenie. W samym szpitalu nie roztacza się miły klimat. Panuje w nim wielki chaos, lekarze biegają od sali do sali, pacjenci kłócą się z wrednymi sekretarkami popijającymi sobie kawkę jak gdyby nic się nie działo. Nie ważne czy jest się na pierwszym piętrze, czy drugim, w oczy rzucają się pacjenci nieco podirytowani, nie mogący doczekać się, aż lekarz wreszcie wróci z przerwy trwającej już prawie pół godziny. Praktycznie nigdzie nie można znaleźć miejsca w którym nie byłoby słychać lekarzy, pacjentów oraz syreny karetek. Z pewnością nikt nie chciałby tutaj trafić.